Так карупцыйна-мафіёзна У нас ідзе грабеж-разбой – Што мушу ў рэйку біць трывожна: Ратуйце, людзі, выбар свой! Ці вы яшчэ не зразумелі, Хто час наважыў асядлаць? Якія выпаўзьні усьселі На горб мазольны – кроў смактаць? Ці не відно ў цісках пагарды, Куды, зьмяніўшы колер фраз, Зьмяніўшы цэшкі і кукарды, Вядуць пярэваратні нас? Ці, звыкшы несьці крыж пакутны, Мы так і будзем жыць-цярпець, Пакуль наш дух, калісь магутны, Не перастане нават тлець? Дык не маўчыце ж! Станьце грозна Жывой сьцяной, у поўны рост, – I рушце ўсе, пакуль ня позна, За вольны край, за новы лёс!
14.І.1994.
|
|